Türk Telekom reklamlarını hep ilgi çekici ve izlenir bulmuşumdur. Üstelik "ikna edici" olduklarını da gördüm. Çevremdeki duyarlı birkaç kişinin - bunlardan biri de benim annem- "Evde ev telefonu, işte iş telefonu ile konuşulur" cümlesini sevdiklerini ve bu uyarıyı dinleyerek evden veya işten cep telefonu ile arama yapmadıklarına şahit oldum. Hele Turkcell'in selocanlarına karşı yaptıkları "çocuk işte ne anlar telefondan"konulu filmleri çok hoşuma gitmişti.
Cem Yılmaz ne söylerse söylesin kendisini izlettiren bir komedyen. Bundan önce yaptığı tüm reklam filmleri herkesin hala aklında hatta dilinde..Ama ben Jem Beyli çizgi film karakterlerini pek sevemedim. Reklamlarda anlatılmak istenenler o kadar uzun ki, uzun uzun cümleleri dinlerken görüntüyü kaçırmamak için odaklanmanız gerekiyor. Gerçek Cem Yılmaz görüntüsünün yaratacağı etki maalesef çizgi karakterlerde aynı ölçüde olmuyor. İzlerken Cem Yılmaz'ın komikliklerini kaçırmak istemediğim için dış sesin anlattıklarını anlamak pek kolay değil. Dış ses ile görüntü arasında kopukluk olduğu için ilgi ister istemez çizgi karakterlerde yoğunlaşıyor.
Bence bundan sonra Cem Yılmaz'ın kendisini canlı kanlı olarak ekranlarda görmeye devam edelim. Hem esprileri daha komik oluyor, hem ne söylediğine daha çok dikkat ediliyor. Çok masraf yapıldığına emin olduğum bu çizgi filmler için söyleyeceğim "belki iyi bir fikir, farklı olsun istenmiş ama çıkan sonuç o kadar da iyi değil maalesef.."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder